Powyższe błogosławieństwo, rozbrzmiewające ze Świętej Góry, jest wielkim pocieszeniem dla każdego, kto może je pojąć. Czymś iluzorycznym byłoby pojmować te słowa w sensie dialektycznym, albowiem, jak wiecie, sprawiedliwość zwykłej natury zależy od kraju, narodowości, rasy, obyczajów i praktyk. Oprócz tego czas, w którym żyjemy również odgrywa istotną rolę. Ludzka sprawiedliwość była i jest bardzo zmienna. […]

Łagodność jest absolutną odwagą, która zgodnie z wewnętrznym stanem ucznia nie pragnie i nie potrafi forsować. (…) Czy w takim razie osoba łagodna jest negatywnym mistykiem, którego jedynym pragnieniem jest świecić tutaj w teraźniejszości i marzyć o przyszłości? Nie, człowiek łagodny według Ducha jest zupełnie innego rodzaju. Kiedy klasyczny wróg atakuje jego pole pracy, czyni […]

Istnieje pewien rodzaj boleści, pewien smutek, którego nie można wyjaśnić na podstawie tej natury. Smutku tego doznają ci, którzy są godni wyniesienia na Górę Błogosławieństw, ci, którzy w tej naturze działają w imieniu odległego Królestwa, ażeby przeprowadzić wielką duchową rewolucję, regenerację prowadzącą do Światła, do Tao, ażeby wezwać ludzkość i przybliżyć jej prawdziwe zadanie dobroci, […]

„Błogosławieni ubodzy Duchem!” Jest to pierwszy, konieczny stan bytu dla tych, którzy pragną postępować ścieżką odrodzenia. Ci, którzy zbliżają się ku Górze, dotarli w tym życiu do ślepego zaułka; za życia umarli według tej natury, przestali już oczekiwać czegokolwiek od tego świata i nie zamierzają – poza konieczną ceną, którą muszą płacić za obecność w […]

Czy wasz wzrok jest wolny od zastrzeżeń? Nie może taki być, jak długo sami chcecie się jeszcze utwierdzać. Kto zbliża się do Świętości Boga otwarcie i bez zastrzeżeń? Czyż większość nie przychodzi, aby odnaleźć harmonię z własnymi przekonaniami, z własnym nastawieniem? I czy nie popadacie w krytykę, gdy tylko wasze doświadczenie rozmija się z waszym […]

W Piśmie Świętym na początku II Listu Piotra czytamy: Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty -– zrozumienie, do zrozumienia -– samoopanowanie, do samoopanowania -– wytrwałość, do wytrwałości -– pobożność, do pobożności -– miłość bliźniego, do miłości bliźniego –- miłość. (…) Jest to miłość nazywana Bogiem, Duchem i Światłem. […]

Stwierdziliśmy już, że “pobożność” odnosi się do nowego krążenia magnetycznego świętej siły gnostycznej w układzie nerwu sympatycznego, który Nauka Powszechna określa mianem drugiego rdzenia kręgowego lub drugiego ognia wężowego. Gdy proces ten się rozpocznie i nie zostanie zniszczony przez egocentryzm zwykłej natury, cała istota kandydata zostaje przeszyta ponadziemskim światłem. Jest to siła Światła, która nie […]

Gdy kandydat na siedmiorakiej ścieżce dochodzi do pobożności, w jego ciele następuje zmiana. Położone zostają podwaliny pod całkowicie inną, nową rzeczywistość istnienia, w taki jednak sposób, by nie zaszkodziło to zwyczajnym funkcjom dialektycznej osobowości. Kandydat żyje podwójnym życiem: jedno życie stale się zmniejsza, a drugiego stale przybywa; drugie życie stale wzrasta. Tworzy się mianowicie nowy […]

Jeśli mówimy o „wytrwałości” w sensie Szkoły Duchowej, mamy na myśli taką właściwość, która zaczyna się w przybytku serca a kontynuowana jest w przybytku głowy i wobec tego daje się udowodnić u kandydata zarówno z serca, jak i z głowy. Poza tym chcielibyśmy słowo „wytrwałość” objaśnić przy pomocy słowa „stałość”. Szkoła Duchowa pragnie wyjaśnić Wam, […]

Najpierw musicie posiadać klucz do ścieżki, który w Biblii nazwany został wiarą. Wiara polega na posiadaniu i doświadczaniu praatomu w przybytku serca oraz na pozytywnym nań reagowaniu. Kto potrafi posługiwać się tym kluczem, wstępuje na pierwszy stopień ścieżki i dochodzi do cnoty. Tworzy się wtedy nowa podstawa krwi, nowa struktura krwi. Uczeń staje się zdatny […]