Na wzgórzu Golgoty, wzniesione zostały trzy krzyże: pośrodku krzyż Pana, a po jego bokach krzyże dwóch
złoczyńców. Jest to wspaniała symboliczna opowieść o wielkiej rzeczywistości każdego człowieka. Jeśli wypełnicie
waszą drogę krzyżową róż i światło Ducha zacznie lśnić w połączeniu z szyszynką, u szczytu przybytku głowy, ognia wężowego, wtedy, jeśli sprawy mają się dobrze, muszą się ukazać obydwaj złoczyńcy.
Kim lub czym są ci dwaj złoczyńcy? W pierwszej kolejności jest to całe egocentryczne „ja”, twarde jak skała egocentryczne postępowanie człowieka. Musi ono zostać całkowicie zlikwidowane, aby już nigdy więcej nie powstało.
Jest tam też inny złoczyńca, drugi złoczyńca, którego można wyjaśnić na podstawie psychiki dzisiejszego człowieka.
Kiedy jako młodzi ludzie wchodzicie w ten świat, zostajecie pod wieloma względami wtłoczeni w pewne przyzwyczajenia i pochwyceni przez nie. Zostajecie zmuszeni do dostosowania się do tego świata, do założenia kaftana bezpieczeństwa przyzwyczajeń. I tak wchodzicie w to, brniecie w to dalej. Dokąd? Tego nie wiecie. Macie jedynie pewność, że będziecie iść dalej aż do śmierci. Co się stanie potem – Bóg jeden wie! Tak się wam to jawi.
Jeśli założyliście w waszych młodych latach ten kaftan, wtedy wiele dobrych cech zostało zduszonych, wiele obecnych w was możliwości zostało zaprzepaszczonych; wiele aspektów waszej istoty, w których wtajemniczeni widzieli
obietnicę na przyszłość, zostało zneutralizowanych przez ten kaftan przyzwyczajeń. Kaftan ten, który każe wam
trwać w posłuszeństwie wobec natury tego świata, neutralizuje każdy wyższy potencjał w was.
Jeśli teraz decydujecie się na podążanie ścieżką chrześcijańskiego objawienia zbawienia, ścieżką żywego Różokrzyża, to obok krzyża uśmierconego egocentryzmu stanie również krzyż drugiego złoczyńcy, z którego wasze tak długo zaniedbywane wyższe możliwości w głębokiej pokorze zaświadczą: „Panie, rozpoznaliśmy Cię!” I wtedy zabrzmią
słowa: „Dzisiaj powiadam ci, pewnego dnia znajdziesz się ze mną w nowym stanie życia”.