Nie chcemy traktować postaci Jana Chrzciciela jako osobowości historycznej, lecz jako typ człowieka, którego faktycznie można nazwać zwiastunem Jezusa w następującym sensie: Zanim promieniowanie Chrystusa będzie mogło przyjąć postać w człowieku i zanim człowieka tego będzie można nazwać człowiekiem Jezusowym, musi on najpierw stać się człowiekiem Janowym. Musi zostać przyjęty do procesu wstępnego.
Dlatego Ewangelia mówi, że Jan poprzedza Jezusa, i dlatego Jan Chrzciciel jest postacią wszechczasową i objawia się natychmiast, gdy tylko uczeń Szkoły Duchowej zaczyna iść ścieżką, pod takimi samymi warunkami i z takimi samymi siłami, co typ Janowy. Dlatego nie można tak po prostu i samowolnie zdecydować się być typem Janowym, człowiek może co najwyżej postanowić stać się takim.
Istnieją przy tym różne stadia rozwoju i także różne typy i podtypy:
1. Typ zwykłego, dialektycznego człowieka, którego dalej można podzielić na różne stopnie,
2. typ Janowy, którego można znaleźć w zwykłej, widzialnej szkole duchowej,
3. typ Jezusowy, to jest typ nowego uwolnionego człowieka,
4. typ Chrystusowy, to jest typ boskiego człowieka.
Z przekazów Ewangelii i Pistis Sophii wynika, że już w typie Janowym mają miejsce cudowne narodziny. Nie mamy tu na myśli naturalnych narodzin dziecka, lecz wstąpienie w niedialektyczny stan bytu.
Istnieją potrójne narodziny, trzy stadia cudownego zmartwychwstania:
1. Narodziny Jana, które różokrzyżowcy określają słowami: „zapalony przez Ducha Boga”,
2. narodziny Jezusa, przez różokrzyżowców opisywane jako „przemijanie w Jezusie Panu”,
3. narodziny Chrystusa, które różokrzyżowcy określają jako „odrodzenie przez Ducha Świętego”.
Pierwsze narodziny są warunkiem transfiguracji.
Drugie narodziny są procesem transfiguracji.
Trzecie narodziny zapewniają fakt transfiguracji.