Dialektyka: nasze dzisiejsze pole życia, w którym wszystko objawia się w połączeniu ze swoim przeciwieństwem. Dzień i noc, światło i ciemność, radość i ból, młodość i starość, dobro i zło, życie i śmierć itd. są w sposób nierozerwalny ze sobą połączone; jedno następuje w sposób nieunikniony po drugim i w ten sposób jedno tworzy drugie. W wyniku tego fundamentalnego prawa wszystko w naszym polu bytu poddane jest ciągłej zmianie i zniszczeniu, narodzinom, rozkwitowi oraz zanikowi. Skutkiem tego prawa nasze pole bytu jest obszarem skończoności, cierpienia, bólu, krzywdy, choroby i śmierci. Z drugiej strony prawo dialektyki, z wyższego punktu widzenia, jest prawem boskiej łaski. Dzięki ciągłemu niszczeniu i odnawianiu zapobiega się ostatecznemu skrystalizowaniu człowieka. Daruje mu ono wciąż na nowo ponowną możliwość objawienia, a przez to szansę na poznanie celu swojego bytu i na wkroczenie na ścieżkę powrotu.