Skarbnica tekstów duchowych

Urzeczywistniaj ukrytą w Tobie boskość, kontemplując za pośrednictwem internetowych programów, święte pisma różnych tradycji duchowych.

DUCHOWE PRZEŻYWANIE ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

22.12. PORANNA REFLEKSJA 1

WPROWADZENIE

Witamy Cię ciepło i zapraszamy do wzięcia udziału w naszym Bożonarodzeniowym cyklu spotkań.

Niniejszy Program został opracowany przez Księgarnię „Pentagram”, która mieści się w Haarlem w Holandii. Jego celem jest podzielenie się odwiecznym i czystym przesłaniem duchowym z każdym, kto prawdziwie poszukuje wewnętrznego spełnienia.

Jest to pierwszy z szesnastu tekstów, które będziesz otrzymywał za pośrednictwem poczty elektronicznej codziennie, rano i wieczorem, począwszy od dziś do 06.01 włącznie.

Wchodzące w skład tego programu artykuły i duchowe treści umożliwiają Czytelnikowi kontemplację ezoterycznego znaczenia Świąt Bożego Narodzenia. Poprzez skupienie na nim swojej uwagi, przygotowujemy się duchowo
do bardzo głębokiego procesu, jakim jest narodzenie się Światła w naszym wnętrzu.

Jest to Bożonarodzeniowy cud przebudzenia i aktywowania boskości wewnątrz nas. Jest to początek całkowicie nowej duchowej ścieżki, która nigdy się nie kończy.

W języku angielskim, czas, który następuje po Świętach Bożego Narodzenia, nosi znaczącą nazwę: ‘holidays’, co oznacza dosłownie ‘święte dni’; dni, które możemy postrzegać jako dar i skoncentrować się na uzdrawianiu w szerokim tego słowa znaczeniu.

Ten czas, w którym możemy opróżnić (ang. „vacant”) umysł z wszystkich codziennych zmartwień i trosk, umożliwia nam otwarcie się na uzdrawiające siły. Słowo ‘vacant’ oznacza ’pusty’, a słowo ‘holy’ jest powiązane z ‘byciem pełnią’ (being whole).

Zgodnie z przekazem wielu tradycji, w czasie od 24.12. do 06.01. otwiera się dla nas na oścież „kosmiczna brama do Boga„. Czas od Świąt Bożego Narodzenia do Święta Trzech Króli związany jest również z dwunastoma świętymi nocami. To powiązanie nie odnosi się do jakichś historycznych wydarzeń sprzed ponad dwóch tysięcy lat; chodzi tu raczej o określone procesy kosmiczne.

Rozwój duchowy

Skąd wzięła się koncepcja dwunastu świętych nocy?
Na długo przed pojawieniem się chrześcijaństwa w Europie, ludy celtyckie i germańskie obchodziły Święto Środka Zimy (inaczej Święto Jul), trwające czasami jedenaście, czasami dwanaście nocy, które następowały po przesileniu zimowym.
Ten okres stanowi dokładną różnicę pomiędzy czasem, w którym Księżyc okrąża 12 razy Ziemię (jedno okrążenie zajmuje 29 i pół dnia. Liczba ta pomnożona przez 12 daje 354) a 365-cioma dniami, jakie potrzebuje Ziemia, aby okrążyć Słońce. 365-354= 11 dni i 12 nocy.

Liczba dwanaście jest wyrazem całości i pełni. Pomyśl o 12 znakach Zodiaku, 12 godzinach dnia i nocy. Pomyśl o 12 plemionach Izraela, 12 apostołach i 12 Rycerzach Okrągłego Stołu.

Liczbę dwanaście uzyskujemy mnożąc 3 x 4. Dwanaście świętych nocy. może być widziane jako odniesienie do konkretnych stadiów na ścieżce rozwoju duchowego, które Apolloniusz z Tyany nazwał w swoim dziele
„Nykthemeron” symbolicznie dwunastoma godzinami. Nawiązują one również do dwunastu prac Herkulesa i trzynastu pieśni skruchy w Ewangelii Pistis Sophia.

W wielu tradycjach trzy jest uważane za boską liczbę, natomiast cztery za liczbę Ziemi. Dwanaście będzie zatem połączeniem tego, co boskie z tym, co ziemskie.
Również ludzkość zawiera w sobie zarówno pierwiastki boskie jak i ziemskie. Ludzie w swojej obecnej postaci rzeczywiście są boską kreacją, jednak oni sami nie są boscy i nigdy nie będą. Nasze ciała fizyczne w końcu umrą. Ciało fizyczne jest prochem i w proch się obróci.

Most pomiędzy czasem a wiecznością

Niektóre nauki duchowe mówią o nieśmiertelnej, boskiej zasadzie, która leży uśpiona w każdej ludzkiej istocie i tylko czeka, aby się przebudzić i uaktywnić. W oparciu o tę przebudzoną i aktywną boską zasadę, człowiek może stać się mostem pomiędzy czasem a wiecznością.

Tym, co ma znaczenie nie jest fakt, że człowiek dostąpi wieczności a to, że zostanie w nim ożywiona wieczna istota.
Jest to sedno zarówno wszystkich nauk gnostycznych jak i ezoterycznego Chrześcijaństwa: człowiek jest podwójną istotą.

Inspirację naszych codziennych nauk stanowią refleksje płynące z lektury wybranych rozdziałów „Ewangelii Wodnika Jezusa Chrystusa”. Autorem tego dzieła jest Levi H. Dowling, który opublikował ją w 1908 roku.

Wybraliśmy „Ewangelię Wodnika” ze względu na to, że wyraża ona w potężny i niezwykle czysty sposób esencję wewnętrznego Chrześcijaństwa. Wewnętrzne Chrześcijaństwo nazywane jest czasami oryginalnym Chrześcijaństwem, Chrześcijaństwem ezoterycznym lub gnostycznym. Gnostyczne Chrześcijaństwo umieszcza boskość wewnątrz istoty ludzkiej; zewnętrzne twierdzi, że boskość znajduje się jedynie na zewnątrz nas. Co więcej, „Ewangelia Wodnika” obejmuje również rozważania dotyczące innych światowych religii, z których każda jest wyrazem konkretnych aspektów nauk, należących do Uniwersalnej Mądrości.

Wielu różnorodnych badaczy udowadniało, podpierając się rzetelnymi argumentami, że z historycznego punktu widzenia, zarówno „Ewangelia Wodnika” jak i Biblijne Ewangelie są błędne. Prawdopodobnie mają oni rację. Dla nas nie ma to jednak znaczenia, ponieważ koncentrujemy się na zawartym w ich przypowieściach bardzo głębokim znaczeniu. Stanie się ono dla nas w miarę upływu tego kursu, coraz bardziej zrozumiałe.

Jeśli chciałbyś poszerzyć swoją wiedzę dotyczącą konkretnych tematów poruszanych w tekstach, możesz wejść w linki w nich zamieszczone. Zalecamy, aby czynić to dopiero po przeczytaniu całego tekstu. Linki w tekście zawierają odnośniki do książek lub blogów, które omawiają szerzej poruszony przez nas temat.

Skupienie

Proponujemy, abyś czytał zamieszczone przez nas fragmenty Ewangelii Wodnika codziennie tuż przed snem, a refleksję dotyczące tych fragmentów, następnego dnia, tuż po przebudzeniu. W ten sposób będziesz zaczynał i kończył każdy dzień skupieniem i otwartością. Zapadając w sen zabierzesz z sobą daną historię, a to może Cię nieświadomie otworzyć na pokłady wewnętrznej wiedzy. Pozwoli Ci to również nosić przez cały dzień głęboko w sercu refleksje dotyczące danej przypowieści.

Sen przynosi najwięcej korzyści, gdy nocna świadomość może wznieść się na poziom, do którego zwykła, przebudzona jaźń nie ma wstępu. “Sen ciała jest trzeźwością duszy” głoszą głębokie słowa Hermesa Trismegistosa. Przez skupienie się na własnym wnętrzu, wyciszenie ciała może stać się wolnością duszy. W czasoprzestrzennej naturze nie ma miejsca na odpoczynek duszy. Podczas snu jednak, może ona podróżować do miejsca, w którym nie istnieje chaos przeciwieństw: jest nim Świątynia Ciszy.

W tej świętej przestrzeni, zostaje ona przesycona esencją wyższego życia i otrzymuje bogatą wiedzę Nauki Powszechnej. Po przebudzeniu, dusza przekaże materialnemu człowiekowi wewnętrzną pewność, którą uzyskała. W takim znaczeniu sen może być błogosławieństwem dla wszystkich poszukujących prawdy. Życzymy Wam pełnego inspiracji Bożego Narodzenia!

https://spiritualtexts.academy/spiritual-christmas/22-12-reflection-1/