Skarbnica tekstów duchowych

Urzeczywistniaj ukrytą w Tobie boskość, kontemplując za pośrednictwem internetowych programów, święte pisma różnych tradycji duchowych.

DUCHOWE PRZEŻYWANIE ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

29.12. PORANNA REFLEKSJA 8

NASZE ŻYCIOWE ZADANIE

Człowiek jest istotą podwójną: śmiertelną według ziemskiej natury i nieśmiertelną podług pierwotnej, boskiej natury. „Ewangelia Wodnika” nie ignoruje tej dualności. Mowa jest o niej, na przykład w naukach mędrców z Soan, którzy poruszają temat dwóch rodzajów jaźni.

W życiu każdego człowieka istnieje zawsze zarówno zewnętrzne jak i wewnętrzne zadanie. Możemy przyjąć albo odrzucić zewnętrzne zadanie, dotyczące naszej śmiertelnej istoty. Wewnętrzna misja jednakże, przeznaczona dla nieśmiertelnej, boskiej istoty w nas, jest częścią wzniosłego Planu Stworzenia. Jeśli ją zaakceptujemy i wykażemy wolę współpracy, wówczas okaże się natychmiast, że zgoda ta jest kluczem do wypełnienia tej misji.

Jak wszystkie ewangelie, tak i „Ewangelia Wodnika”, mówi nam o wewnętrznym zadaniu, wewnętrznym rozwoju człowieka. Wysłannicy- nauczyciele mądrości, tacy jak Elihu i Salome przybywają z misją, polegającą na nieustannym przypominaniu nam o naszej misji, o naszym wysokim pochodzeniu, o możliwości powrotu do naszej pierwotnej, boskiej natury i życia w zgodzie z nią.

Posłańcy Światła

Zgodnie z przekazem „Ewangelii Wodnika”, po narodzinach Jana i Jezusa, Elżbiecie i Marii powierzone zostaje ważne zadanie. Pobierają one nauki w jaskiniach w Soan w Egipcie, w których mieści się szkoła misteriów Elihu i Salome. Elżbieta i Maria nazywane są „wybranymi matkami” dawno zapowiedzianych synów- Posłańców Światła.
Elżbieta i Maria podejmują się zadania kształcenia swych synów, aby położyć kamień węgielny, na którym będzie mogła zostać ponownie wzniesiona Świątynia Nowego Człowieka.

Muszą one zainspirować swych synów, wzniecić w nich płomień miłości, wzbudzić poczucie sprawiedliwości i wyjaśnić im święty cel, tak aby wspaniała misja, oczekująca na nich od zawsze, mogła zostać jak najszybciej wypełniona.

Kiedyś Bóg i człowiek byli jednością. Przez myśli, słowa i czyny związane ze światem czasu i przestrzeni, człowiek oddzielił się od pierwotnego, boskiego świata i popadł w materialną rzeczywistość.

Bóg jednakże nie opuszcza świata i ludzkości; szuka tych, którzy są zagubieni. Chce mocą miłości odtworzyć pierwotne połączenie pomiędzy Sobą, kosmosem i człowiekiem. Dlatego wysyła swoje dzieci do tego świata, aby to połączenie na nowo wzbudzić, aby ujawnić Światło i tym samym głosić ludzkości możliwość powrotu do Jedności.

Aby ta misja mogła się powieść, Jan otrzymuje zadanie przygotowania ścieżki poprzez nieustające oczyszczanie własnego wnętrza. Tylko czystość może wyklarować drogę, usunąć z niej przeszkody i wyprostować ją tak, żeby Jezus mógł przybyć i przynieść ludziom miłość.

Miłość i Czystość

Jaka jest istota tego przesłania? Punktem wyjścia jest fakt, że nikt nie żyje jedynie dla samego siebie; każda żywa istota połączona jest niewidzialnymi nićmi z innymi żywymi istotami.

Wszyscy mamy podwójne wewnętrzne zadanie:
Po pierwsze- osobiste zadanie przeżycia życia w oparciu o określone warunki egzystencjalne i dzięki temu, poprzez zdobyte doświadczenie, poszerzenie i transformację swej świadomości.
I po drugie- kontynuowanie wewnętrznej pracy i dzięki niej służenie innym i światu pomocą na duchowej ścieżce.

Każdy człowiek posiada swoje własne ideały i nieprzerwanie pracuje nad tym, aby wdrożyć je w życie. Istnieją trzy dziedziny ludzkiego dążenia, które ukazują to w sposób najbardziej oczywisty: nauka, sztuka i religia.
Każda z tych dziedzin ma swój własny ideał: nauka poszukuje prawdy, sztuka- piękna, a religia- dobra.

Prawda, Piękno i Dobro

Prawda, piękno i dobro korespondują, odpowiednio, z myśleniem, odczuwaniem i działaniem. Manifestują się w zewnętrznej rzeczywistości dzięki głowie, sercu i rękom. Gdy jednak trzeźwo spojrzymy na to, co ludzkość osiągnęła w dziedzinie wdrożenia tych ideałów w życie, stwierdzimy, że wydaje się, iż człowiek nie jest w stanie
osiągnąć trwałych sukcesów w swych dążeniach- jego osiągnięcia są co najwyżej przejściowe. Jest to jeden z dowodów na to, że nasz świat jest iluzją.

Dlaczego tak jest? Dlaczego wszystko tu jest jedynie tymczasowe? Dlaczego wszystko tu zamienia się w swoje przeciwieństwo, by za chwilę obrócić się w proch? Jest tak dlatego, że nasz świat nie jest pierwotnym światem. Jest tak dlatego, że nasze dążenia bazują na niższym „ja”, nawet jeśli wydaje nam się, ze tak nie jest.

Poradźmy się Ewangelii Wodnika, która pokazuje, jaka jest różnica między tymi dwoma rodzajami „ja”:

„Ten, kto dobrze poznał swoje niższe ja, zna iluzję tego świata, znane mu jest to, co przemijalne, a ten, kto zna swoje wyższe ja, ten zna Boga, dobrze zna on wszystko, co nie może przeminąć.”

Dlatego mędrcy Soan nauczają: jeżeli człowiek chce się wyzwolić z iluzji świata, musi zwrócić swe oczy do wewnątrz. Z tego powodu nauczyciel Elihu dokonuje wyraźnego rozróżnienia pomiędzy tymi dwiema jaźniami.

Dwie jaźnie

Stworzeni przez ludzi bogowie i demony, którzy nie mają uszu do słuchania, oczu do patrzenia, serca do odczuwania, ani mocy do wybawiania; utkani z powierza i obleczeni w cienie i myśli- mają swoją siedzibę w niższym ja, które znamy jako egocentryczną osobowość.

Elihu zachęca nas do poznania tej egocentrycznej jaźni, do jej zrozumienia i uzyskania pełnej świadomości na jej temat,
a także do oczyszczenia naszych myśli, uczuć i czynów. Jeśli jesteśmy w stanie dążyć do osiągnięcia tak czystego nastawienia do życia, demony te dzięki sile miłości, odstąpią od nas.

Jan jest tym, który idzie przodem. Jego matka, Elżbieta, świadoma jest iluzji tego świata i nic od niego nie oczekuje.
Jej umysł doszedł do punktu, w którym zaczyna się oczyszczać, ponieważ nie ma innego wyboru. Jan jest tym, który otrzymuje zadanie przejęcia odpowiedzialności za skuteczność tego oczyszczania i za wdrożenie innego trybu życia przez prostowanie ścieżek temu, który przyjdzie po nim. Po tym oczyszczaniu przychodzi Jezus z wielką siłą miłości, która rodzi się z najbardziej wysublimowanej czystości, jaką możemy sobie tylko wyobrazić- z Marii.

Dlatego możemy zobaczyć, że Jan i Jezus to nie jakieś zewnętrzne postacie, lecz aspekty związane z wewnętrznym zadaniem, które każdy z nas otrzymał. Każdy z nas został wezwany do tego, by stać się Posłańcem Światła. Gdy tylko Światło o charakterze Jezusowym zamanifestuje się w nas, otwiera się droga dla prawdy, piękna i dobra, które nie mają swojego przeciwieństwa, ponieważ są prawdziwie boskie.

https://spiritualtexts.academy/spiritual-christmas/29-12-reflection/