01.01. PORANNA REFLEKSJA 11

Skarbnica tekstów duchowych

Urzeczywistniaj ukrytą w Tobie boskość, kontemplując za pośrednictwem internetowych programów, święte pisma różnych tradycji duchowych.

DUCHOWE PRZEŻYWANIE ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

01.01. PORANNA REFLEKSJA 11
ROZWIJANIE SWOICH TALENTÓW

Nowy Rok, przejście ze starego czasu w nowy, świętuje się w wielu tradycjach i kulturach z przyjaciółmi i rodziną. Przygotowanie szczególnego jedzenia i fajerwerki, służą oczyszczeniu atmosfery ze starych energii i wpuszczeniu nowych, umożliwiających nowy rozwój.

Angielska nazwa pierwszego miesiąca w kalendarzu- „January”, pochodzi od imienia „Janus”, boga starożytnej mitologii rzymskiej. Janus kojarzony jest ze zmianą, przejściem i postępem i przedstawiany zazwyczaj jako człowiek o dwóch twarzach: jednej spoglądającej w lewo (co symbolizuje przeszłość) i drugiej, która patrzy w prawo (symbolizując przyszłość)

Przejście z jednego roku w drugi jest nie tylko szansą na wyciągnięcie wniosków z tego, co przyniósł z sobą stary rok, lecz jest również czasem wglądu w nadchodzące dni, aby dostroić się do ich dynamiki i perspektyw, które z sobą niosą.

Postanowienia i ich Realizacja

Wiele osób rozpoczyna dany rok od dobrych postanowień. W praktyce, okazuje się jednak , że plany te nie miały większego sensu, ze względu na rozdźwięk pomiędzy postanowieniami a ich realizacją. Postanowienia podejmuje się szybko i łatwo. Zmiana naszego zachowania jednak, wymaga zazwyczaj znacznego wysiłku. Gdy już jednak określone pożądane zachowanie wejdzie nam w nawyk, nie mamy problemów z wytrwaniem przy nim.

Wdrożenie w życie pożądanych nawyków z pewnością przyniesie owoce. Pisarz, Ralph Waldo Emerson (1803-1882) udzielił rady, która pomaga osiągnąć tę zmianę. Napisał:

„Zasiej myśli, zbierzesz czyny; Zasiej czyny, zbierzesz nawyki; Zasiej nawyki, zbierzesz charakter; Zasiej charakter, zbierzesz przeznaczenie.”

Od dziecka uczy się nas, że mamy stać się silnymi osobowościami, że mamy myśleć i osądzać wszystko, wszystko rozumieć i kontrolować. A w szczególności, że mamy twardo obstawać przy swoim. Całkiem sporo ziaren w nas zasiano.

O prawdziwej duchowej przemianie możemy mówić wtedy, gdy w pewnym momencie życia, postanawiamy stać się uczniami duszy, w oparciu o przekraczającą czas i przestrzeń świadomość duszy. Wówczas osobowość podporządkowuje się duszy, staje się jej narzędziem.

Stare i Nowe

To przestawienie się ze Starego na Nowe stanowi trudny etap na duchowej ścieżce. W tym punkcie zwrotnym, osobowość powinna się świadomie poddać i pozwolić prowadzić duszy. To poddanie wymaga całkowicie nowego podejścia do samego siebie, ponieważ dotyczy ono wszystkiego, czym obecnie jesteśmy, wszystkich naszych programów. Mamy świadomość, że od tego momentu będziemy odgrywać zupełnie inną rolę w swoim życiu.

Gdy dotrzemy do etapu poddania się, możemy jedynie mówić „tak” wszystkiemu, co do nas przychodzi, aby stać się cichym wewnętrznie.Życie na zewnątrz toczy się – wypełniamy wszystkie swoje obywatelskie i społeczne zobowiązania, podczas gdy w głębi naszego istnienia dokonuje się wewnętrzny rozwój.

Jeśli doświadczamy czegoś z dobroczynnej mocy nowej duszy, może nas kusić, by skupiać na tym całą swoją uwagę i postrzegać to uczucie jako cel ścieżki. Sprawiłoby to jednak, że umknęłoby nam wewnętrzne ukierunkowanie. Mogłoby ono ulec szybkiemu wygaszeniu i rozpuszczeniu przez naturalne skłonności osobowości do koncentrowania się na tym, co zewnętrzne.

Jest to klasyczny paradoks występujący na duchowej ścieżce: dusza musi wzrastać i rosnąć w siłę, nie będąc jednak przechwycona przez osobowość, która upaja się sama sobą. Dusza może się wyrazić jedynie przez osobowość i aktywne życie, płynące z miłości i wewnętrznej wiedzy. Innymi słowy: „zasiej nowe myśli a zbierzesz nowe czyny”.

Możemy reagować na impulsy duszy na tyle, na ile pozwala nam na to nasza natura. Dlatego nasze reakcje powinny być autentyczne. Praca duchowa wykonywana jest niemal zawsze w niezauważalny sposób. Jeśli osoby kroczące duchową ścieżką używają swoich talentów by współpracować, wówczas udaje im się, pomimo dużej różnorodności zadań, harmonijnie się rozwijać w oparciu o jedność, wolność i miłość.

Jedność Całego Stworzenia

W XXVIII rozdziale „Ewangelii Wodnika”, dorosły już Jezus udziela rad Hindusom w Wanarasi w Indiach. Mówi o tym, jak ważna jest świadomość jedności wszelkiego stworzenia.:

„Powszechny Bóg jest jednym, a mimo to jest więcej niż jednym, wszystko jest Bogiem, wszystko jest jednym.
Poprzez słodki oddech Boga wszystko, całe życie połączone jest w jedno, jeśli więc dotknie się włókna żywej istoty, to ze środka wysyła się drganie do zewnętrznych granic życia.
A jeśli zgniata się pod stopą najmarniejszego robaka, to wstrząsa się tronem Boga i sprawia, że miecz prawości drży w pochwie”.

„Bóg, o którym mówię jest wszędzie. Nie da się Go zamknąć w czterech ścianach, ani narzucić Mu żadnych granic. Wszyscy ludzie wielbią Jedynego Boga, jednak nie wszyscy jednakowo Go widzą. Powszechny Bóg jest miłością, wolą i mądrością.

Ludzie nie widzą Trójjedynego Boga. Jeden widzi Go jako Boga mocy, inny jako Boga myśli, jeszcze inny jako Boga miłości. Ideałem człowieka jest jego Bóg, i to podług tego. Jak człowiek się rozwija. Dzisiejszy Bóg człowieka, jutro nie jest Bogiem. Narody ziemi widzą Boga z różnych punktów widzenia, i przez to nikomu nie wydaje się On taki sam.
Człowiek nazywa tę część Boga, którą widzi, i ona jest dla niego całym Bogiem i każdy naród widzi część Boga i każdy naród ma swoją nazwę dla niego.
I to jest Bóg. Wy, każdy z was, jesteście kapłanem tylko dla siebie i Bóg nie chce krwawej ofiary. Oddajcie tylko wasze życie w ofiarnej służbie wszystkiemu, co żyje, a Bóg będzie zadowolony.”

Jezus mógł spędzić całe swoje życie w świątyni w Jerozolimie studiując, nauczając, medytując i modląc się. Nie zrobił tego jednak, dlatego że kłóciłoby się to z misją, którą miał do spełnienia względem ludzi i świata. Aby dalej się rozwijać, podróżował po świecie i spotykał się z największymi mistrzami, mędrcami i przedstawicielami istniejących religii.

Koncepcja „świata” jest symbolem osobowości. Istnieje wiele opowieści o Jezusie, który uzdrawiał kalekich, chromych, niewidomych i chorych. Toczył On spory z kapłanami, mówiąc im o martwych, zdegenerowanych aspektach ich religii, która przestała być religią w pierwotnym znaczeniu tego słowa.

Odnawianie więzi

Słowo „religia” oznacza „ponowne połączenie”. Dlatego celem prawdziwej religii jest odtworzenie żywego połączenia pomiędzy człowiekiem a boskim światem.To żywe połączenie jest uniwersalną zasadą, której ludzie poszukiwali we wszystkich czasach.

Jedynie intensywne pragnienie odtworzenia go sprawi, że podejmiemy decyzję o uczynieniu go swoim nowym życiowym celem. Ta decyzja, to dobre postanowienie, jest zwiastunem Nowego Roku. Od tego momentu dajemy aspektowi Jezusa– Temu Innemu w nas, możliwość uzdrowienia ślepych, chromych, kalekich i chorych aspektów nas samych.

„Światłość Świata”- rosnąca w siłę moc duszy, atakuje nasze skrystalizowane, religijne wyobrażenia i odrzuca wszystkie zniekształcone obrazy, które znajdują się dosłownie w naszej krwi. Uwalnianie się od nich i rozpoczynanie od nowa, może przypominać fajerwerki, wybuchające w naszym wnętrzu.

Stopniowo staje się dla nas jasne, że jedynym prawdziwym sposobem oddania Bogu czci, jest wewnętrzne poświęcenie się osobowości. Wszystkie nasiona, które kiedykolwiek zostały w nas zasiane, zostają jedno po drugim wykopane, ponieważ teraz ma w nas wzrosnąć zupełnie inne Ziarno.

I gdziekolwiek w nas pojawi się Jezus, pozostawia On w naszym wnętrzu ślady swoich stóp. Wewnętrzne życie wzrasta. Przekracza ono nasze pojmowanie, jednak coraz bardziej czujemy jego obecność ponieważ w coraz większym stopniu opromienia nasze serca, głowy i ręce.

Życzenia Noworoczne

Czego Ci życzymy na nadchodzący rok?

Nie życzymy Ci, aby nie naszedł Cię żaden smutek,
Nie życzymy Ci, by Twoja droga usłana była różami
Nie życzymy Ci, abyś żadnej nie uronił łzy
Nie życzymy Ci, żebyś nie poczuł ani razu bólu.

Nie, tego wszystkiego Ci nie życzymy …
Ponieważ łzy oczyszczają serce,
Smutek uszlachetnia umysł,
Ból i cierpienie zbliżają nas do Ojca-Matki
I Dzieciątka z Betlejem w nas
I niosą z sobą błogie ukojenie.

Życzymy Ci:

Aby wiedza o Świetle mogła się w Tobie objawić
Abyś doświadczył wyzwalającej Miłości
I Aby to dało Ci siłę do wyzwalających czynów!

https://spiritualtexts.academy/spiritual-christmas/01-01-reflection-11/