Pymander: ożywiający Duch, objawiający się w odrodzonym człowieku-duszy. Objawienie to dochodzi do skutku w dwojaki sposób; najpierw formuje się siedmiorakie promieniowanie jądra mikrokosmosu przez wejście do przybytku głowy; i później, gdy dzieło zbawienia (umożliwione przez samopoświęcenie się śmiertelnej duszy) zostanie w ten sposób spełnione, poprzez zmartwychwstanie nieograniczonego, niewypowiedzianie cudownego niebiańskiego człowieka, wewnętrznej istoty Chrystusowej z grobu natury, praatomu z punktu środkowego mikrokosmicznej ziemi. Rozwój ten jest zatem w pełni chrystocentryczny; Chrystus zstępuje po swoim ukrzyżowaniu (zstąpieniu boskiego Światła do śmiertelnej osobowości) do środka ziemi, aby powstać ze swojego grobu, gdy dokona w nim swego dzieła zbawienia.