Skarbnica tekstów duchowych

Zdobywaj wiedzę o ukrytej w Tobie boskości za pośrednictwem naszych bezpłatnych programów internetowych.

SYMBOLE DUSZY

Esej 7 – Dusza jako siedmiorakie istnienie

Kiedy człowiek po raz pierwszy dowiaduje się, że wewnętrzna struktura wszystkiego, co istnieje, jest siedmioraka, jest najczęściej zaskoczony i pyta, dlaczego. Jednoznaczna odpowiedź na to pytanie nie istnieje, lecz siedmiorakość jest nierozerwalnie związana ze stworzeniem. Jedyne, co możemy zrobić, to wymienić kilka faktów wskazujących na prawdziwość teorii o siedmiokrotnej naturze istnienia:

• Białe światło przepuszczone przez pryzmat lub kroplę wody, rozszczepia się na siedem kolorów tęczy: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy.
• Zachodnia skala muzyczna składa się z ośmiu dźwięków, z których ósmy, podniesiony o oktawę wyżej, jest powtórzeniem pierwszego: do, re, mi, fa, sol, la, si, do.
• Jeśli posiadasz siedem równych kółek, na przykład monet, możesz ułożyć je na wzór kwiatu, tak, aby znalazły się naprzeciw siebie i żeby moneta znajdująca się w środku
dotykała wszystkich pozostałych okręgów.
• W głowie człowieka znajduje się siedem otworów, a w jej wnętrzu jest siedem komór mózgowych.
• Według astrologii, nasz układ słoneczny składa się z siedmiu planet, którym odpowiada siedem klasycznych metali: Słońce (złoto), Merkury (rtęć), Wenus (miedź), Księżyc
(srebro), Mars (żelazo), Saturn (ołów), Jowisz (cyna).
• Planety: Uran, Neptun i Pluton zostały odkryte później i sklasyfikowane jako tzw. planety misteryjne.
• W świętych pismach różnych kultur, wśród których znajduje się również Biblia, liczba siedem odgrywa kluczową rolę.
• Na siedmiorakości bazują takie abstrakcyjne systemy, jak drzewo życia i enneagram.

Helena Bławatska, w swym dziele „Doktryna Tajemna” z 1888 roku omówiła w ogólnym zarysie doktrynę siedmiu promieni. Następnie Alice Bailey opracowała ją dokładnie w swoim pięciotomowym „Traktacie o siedmiu promieniach”. Siedem promieni to siedem sił emanujących z uniwersalnego pola Ducha, z Boga, i każdy z tych siedmiu promieni ma siedmioraką naturę. W obrębie tych siedmiu siedmiokrotnych promieni istnieją wzajemne powiązania. Catharose de Petri nazwała te promienie: absolutnym życiem, absolutną miłością, absolutną inteligencją, absolutną harmonią, absolutną mądrością, absolutnym poświęceniem, absolutnym wyzwalającym czynem.

W oparciu o odwieczną wiedzę, że siódemka jest liczbą świętą, na przestrzeni dziejów opracowano mnóstwo wszelkiego rodzaju septenariów. Od średniowiecza np. funkcjonuje tzw. siedem grzechów głównych: pycha, chciwość, nieczystość, łakomstwo, zazdrość, gniew, lenistwo; siedem cnót głównych: pokora, hojność, czystość, miłość, umiarkowanie, cierpliwość, gorliwość i pracowitość, a także siedem sztuk wyzwolonych: trivium: gramatyka, retoryka, dialektyka i quadrivium: muzyka, geometria, arytmetyka i astronomia.

Księga „Kybalion: filozofia hermetyczna”, wydana w języku angielskim w 1912 roku pod pseudonimem „Trzej Wtajemniczeni” opisuje siedem zasad rządzących wszechświatem. Deepak Chopra opublikował w 1994 roku popularną książkę „Siedem duchowych praw sukcesu”. Stephen Covey zaś jest autorem klasycznej pozycji z zakresu zarządzania, wydanej w 1989 roku, zatytułowanej „Siedem nawyków skutecznego działania”.

Max Heindel (1865- 1919), który w 1909 roku założył Towarzystwa Różokrzyża w Oceanside w Kalifornii, w swej klasycznej książce „Światopogląd Różokrzyżowców” (1909) napisał, że istnieje siedem planów kosmicznych. Od dłuższego czasu człowiek zamieszkuje siódmą sferę kosmiczną, lecz według niego nie zawsze tak było. Wywodzimy się z szóstej sfery kosmicznej i po niezliczonych inkarnacjach i doświadczeniach zdobytych w siódmej sferze, jesteśmy wzywani do powrotu. Powrót ten będzie możliwy tylko wtedy, gdy rozwiniemy siedem aspektów swojej istoty, co możemy przyspieszyć, wkraczając na ścieżkę misteryjną.

Taki ogląd spraw, bardzo popularny ponad sto lat temu, stanowił podstawę nauk antropozoficznych i teozoficznych, które zachęcały ludzi do pracy nad własnym rozwojem. Położył on kres kościelnemu dogmatowi, że Jezus poprzez swoją śmierć na krzyżu, wszystko za nas załatwił. Co więcej, takie przedstawienie sprawy pomogło ludziom zrozumieć, że świat postrzegany zmysłowo stanowi jedynie niewielki wycinek naszej rzeczywistości i że jej niewidzialne aspekty możemy w dużej mierze zrozumieć intelektualnie.

Prawda ukazana w szerszej perspektywie

Heindel przyznał, że jego podejście było z konieczności pełne ograniczeń. W przedmowie do swej książki, zatytułowanej „Do tych, którzy rozumieją” napisał między innymi:

„Nigdy nie będzie tak, że ostatnie słowo na temat tajemnic świata zostanie wyłożone w jakiejś książce. Dlatego autor tego dzieła nie oferuje nic więcej, ponad przedstawienie podstawowych zasad wiedzy różokrzyżowców. Braterstwo Różokrzyża posiada najbardziej rozległą i logiczną koncepcję na temat tajemnic świata, jaką autor poznał, zgłębiając to zagadnienie przez wiele lat. Według jego wiedzy, nauki te zgodne są z faktami. Jest głęboko przekonany, że „Światopogląd Różokrzyżowców” nie będzie z pewnością ostatnim słowem na ten temat i że, w miarę dokonywania postępów, ukaże się nam prawda w dużo szerszej perspektywie i wyjaśni się wiele rzeczy, które obecnie postrzegamy „niczym w lustrze”.

Istnieje wiele podobieństw pomiędzy siedmiokrotną klasyfikacją człowieka w kabalistycznym drzewie życia a podejściem antropozoficznym i teozoficznym.

„Ja”, czyli samoświadomość związana z konkretnym myśleniem, zajmuje centralne miejsce i pełni kluczową rolę w rozwoju człowieka, ponieważ na podstawie mocy myślenia, ciało astralne, które ma związek z pragnieniami, może zostać uduchowione i wzniesione na poziom ducha życia, związanego z intuicją. Siły zaś, które są aktywne w ciele fizycznym, mogą – poprzez samoświadomość – zostać uduchowione i wznieść się na poziom ducha ludzkiego, który jest związany z boską inspiracją.

Rudolf Steiner (1861-1925) i Max Heindel wyróżniali w obrębie „ja” trzy aspekty duszy, które rozwinęły się kolejno po sobie: duszę czującą, duszę intelektualną i duszę świadomości. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę z faktu, że te trzy „dusze” i duchowe aspekty poziomów 5, 6 i 7 są częścią duszy osobowości.

Siedmiu krasnoludków i Tomcio Paluch

Ten siedmioraki obraz człowieka staje się dla nas całkiem logiczny, gdy nad nim przez chwilę pomedytujemy. Wszystkie siedem aspektów duszy osobowości są tylko częściowo rozwinięte. Zostało to symbolicznie ukazane w bajce o Królewnie Śnieżce, w której występuje siedmiu krasnoludków. Muszą oni ciężko pracować w ciemnych kopalniach (będących symbolem świata materii) i są niezwykle szczęśliwi, gdy Królewna Śnieżka (symbol Duszy) przybywa, aby z nimi zamieszkać. Za reprezentację siedmiu aspektów duszy osobowości, które mogą wzrastać, gdy zostanie zneutralizowane fałszywe ego (olbrzym), można również uznać Tomcia Palucha i jego sześciu braci. Zostali oni wysłani przez rodziców do lasu, będącego symbolem świata materii.

W swej książce „Wiedza tajemna w zarysie” z 1909 roku, Rudolf Steiner opisuje ćwiczenie wizualizacyjne, polegające na wyobrażaniu sobie czarnego krzyża z siedmioma czerwonymi różami rozmieszczonymi wokół centrum. Czarny krzyż jest symbolem zanegowania niskiego elementu instynktów i namiętności. Siedem czerwonych róż jest wg Steinera symbolem pasji i instynktów poddanych oczyszczeniu i sublimacji. Możemy je również postrzegać jako siedem odnowionych czakr, które Steiner nazywa kwiatami lotosu.

Max Heindel obrał jako herb założonego przez siebie Towarzystwa Różokrzyża biały krzyż na jasnoniebieskim tle, umieszczony przed pentagramem zbudowanym ze złotych promieni. W miejscu przecięcia się dwóch belek krzyża, znajduje się biała róża, a wokół niej siedem czerwonych róż. Niebieskie tło symbolizuje Boga Ojca, a złota pięcioramienna gwiazda (pentagram) – Chrystusa, który może się narodzić we wnętrzu adepta misteriów, a także ciało zmartwychwstania, lub złotą szatę godową. Biała róża oznacza oczyszczone serce i gardło, za pomocą którego można wypowiedzieć Stwórcze Słowo. Czerwone róże odnoszą się do oczyszczenia natury pożądań na krzyżu materialnej rzeczywistości.

Potężna praca, której podjęli się Steiner i Heindel, aby przebudzić świadomość duchową u ludzi, pokazuje wyraźnie, że ich inspiracją była duchowa siła Christiana Różokrzyża. Rudolf Steiner na pewnym etapie swojego życia zaczął nosić łańcuszek z zawieszonym na nim symbolem Różokrzyża: wpisanym w koło krzyżykiem, z siedmioma różami wokół centrum. Nosił ten wisiorek do końca życia. Na tylnej stronie zawieszki wygrawerowane były trzy zapisane skrótem zdania, będące mottem klasycznych Różokrzyżowców, wspomnianym w Fama Fraternitatis R.C, pochodzącym z 1614 roku:

edn: Ex Deo Nacimur – Z Boga rodzimy się
icm: In Christo Morimur – W Chrystusie umieramy
pssr: Per Spiritum Sanctum Reviviscimus – Przez Ducha Świętego odradzamy się.

Steiner wykorzystał ten głęboki mantram Różokrzyżowców również w swej „medytacji kamienia węgielnego”, którą wprowadził podczas Świątecznej Konferencji w Dornach w Szwajcarii w 1923 roku.

W Fama Fraternitatis R.C., manifeście Różokrzyżowców, zawarte są również cztery podstawowe zasady lub aksjomaty, które są znane jako wyższy fundament budowy ciała fizycznego, duszy osobowości, Duszy i Duszy Duchowej.

• ciało fizyczne – Nequaquam vacuum- nie ma pustej przestrzeni
• dusza osobowości – Legis jugum- jarzmo prawa
• Nowa Dusza – Libertas evangelii – wyzwolenie poprzez ewangelię
• Dusza Duchowa – Dei gloria intacta – Chwała Boga jest nienaruszalna

Te cztery maksymy oferują nam szerszą perspektywę niż ta, która wynika z pism Heindla i Steinera. Steiner i Heindel skupili się przede wszystkim na rozwoju siedmiokrotnej duszy osobowości, ponieważ to byli w stanie zrozumieć ludzie im współcześni. Dzisiejsza ludzkość dojrzała do tego, by powołać do życia Nową Duszę i w oparciu o jej rozwój, z iskry ducha ożywić Duszę Duchową.

Trzy siedmiokręgi

Jan van Rijckenborgh (1896- 1968), jeden z założycieli Szkoły Złotego Różokrzyża w Haarlem w Holandii, przewidział to i przedstawił swoje spojrzenie na tę sytuację w książce „Dei Gloria Intacta – Chrześcijańskie Misterium Wtajemniczenia dla czasów nowożytnych”, która ukazała się w języku niderlandzkim w 1946 roku. W książce tej opisuje trzy siedmiokręgi, przez które człowiek musi przejść, aby doprowadzić do odrodzenia duszy osobowości, Nowej Duszy i Duszy Duchowej. Dla Jana van Rijckenborgha i Catharose de Petri (1902- 1990) Dusza Duchowa stanowiła rdzeń pracy, dlatego jako symbol swej działalności obrali złoty różany krzyż – złoty krzyż łaciński z umieszczoną w centrum różą. Złota róża odnosi się do w pełni otwartego, cudownego, złotego kwiatu w czakrze trzeciego oka, a złoty krzyż jest m.in. symbolem przetransfigurowanej duszy osobowości, przemienionej dzięki Duszy Duchowej, tworzącej żywe połączenie między niebem a ziemią.

Symbole złotego różanego krzyża znajdują się w świątyniach Szkoły Złotego Różokrzyża i nie używa się ich na zewnątrz. Do tego celu służy inny symbol: okrąg z punktem w centrum i z wpisanym weń trójkątem równobocznym i kwadratem. Możemy w nim odnaleźć strukturę drzewa życia. Punkt w centrum symbolizuje trzy wyższe sefiry, a trójkąt i kwadrat są symbolem siedmiu niższych sefirot.

Na centralnym panelu tzw. „Kabalistycznego Lehrtafel” z Bad Teinach w Schwarzwaldzie, w południowych Niemczech, możemy odnaleźć symbol koła, trójkąta i kwadratu na drzewie życia w miejscu oznaczonym jako Daat. Daat jest tajemniczą pozycją na Drzewie Życia, nie jest właściwą sefirą, lecz może utworzyć połączenie pomiędzy wyższą trójcą i siedmioma niższymi sefirami.

„Kabalistyczny Lehrtafel” z Bad Teinach to tryptyk, który został namalowany w 1663 roku przez Johanna Friedricha Grubera (1620-1681) na pięćdziesiąte urodziny księżniczki Antonii von Wuerttemberg (1613-1679). Księżniczka była uczoną kobietą, należącą do wąskiego grona wtajemniczonych, którzy stworzyli światowy system lub kompendium z nauk chrześcijańskich, mistycyzmu, kabały i tradycji hebrajskiej. Johann Valentin Adreae (1586-1654), autor opublikowanych anonimowo manifestów Różokrzyżowców, udzielał rad przy tworzeniu wspomnianego powyżej tryptyku. Mimo że „Kabalistyczny Lehrtafel” był nieznany Janowi van Rijckenborghowi, to doszedł on również do symbolu koła, trójkąta i kwadratu.

Według Jana van Rijckenborgha pełen rozwój duszy osobowości nie jest konieczny, człowiek mógł odżywiać się siłami szóstego planu kosmicznego. Człowiek, u którego – na podstawie aktywnej iskry ducha – ożywa Dusza Duchowa, nawiąże w swym obecnym życiu bezpośredni kontakt ze swoim boskim dziedzictwem.

Książka „Dei Gloria Intacta – Chrześcijańskie Misterium Wtajemniczenia dla czasów nowożytnych” jest mistrzowskim, choć bardzo zawoalowanym pismem, opartym na astrozoficznej interpretacji listów, które Jan napisał na Patmos do siedmiu gmin w Azji, i które znajdują się w Księdze Objawienia Jana. W książce „Dei Gloria Intacta” czytamy:

„To strukturalne umieranie i rodzenie się, określone mianem misterium wtajemniczenia, ma trzy razy po siedem, tj. dwadzieścia jeden aspektów. Mówimy o trzech siedmiokręgach. Każdy krąg ma siedem aspektów, reprezentuje siedem sił i stawia ucznia w siedmiu polach pracy. W każdym kręgu płonie dla ucznia siedmioramienny świecznik, przekazywanych jest mu siedem płomiennych zasad, które stają przed nim jako siedmiu aniołów, świadczących o siedmiu gminach.

Pojęcie „gmina” w języku misteriów rozumieć trzeba jako wyższe pole pracy dla gotowych po temu istności, a wpływy, siły i możliwości tego wyższego pola pracy zostają wtedy dostarczone do strefy łaknących Ducha, którzy stali się do tego zdolni poprzez fundamentalną przemianę i ciągłe, słuszne pragnienie.

To principium wyższego pola pracy, które zostaje uczniowi zaszczepione przez Ducha Świętego jako anioł, musi teraz doprowadzić do rozwoju określonego procesu regeneracji. Proces ten może się zacząć dopiero wtedy i dopiero wtedy może się powieść, kiedy uczeń – z własnego, świadomego, wolnego życia – ujrzy świeczniki, kiedy rozpozna płomiennych aniołów i sam, za pomocą ich płomiennych nauk i sił, zaatakuje aż po rdzeń życia swą własną, niższą istotę, która musi zginąć, by w ten sposób świetliście wywyższyć istotę niebiańską. Dlatego uczeń sam musi napisać „listy” do siedmiu gmin.

W pierwszym siedmiokręgu następuje odrodzenie postaci ciała, w drugim siedmiokręgu następuje odrodzenie postaci nowej duszy, skrzące się życie staje się własnością ucznia. W trzecim siedmiokręgu uczeń powraca do boskiego porządku – do Domu Ojca”.

Od napisania tych słów upłynęło siedem dekad. Ludzkość poczyniła postępy, a pionierzy dojrzeli do zrozumienia dokładniejszej koncepcji wymaganego procesu odnowy, który teraz, w XXI wieku może zostać urzeczywistniony. Koncepcja ta opiera się na uniwersalnej strukturze kabalistycznego drzewa życia. Jak stwierdziliśmy powyżej, dusza osobowości posiada strukturę drzewa życia, którego trzy najwyższe aspekty nie są jeszcze zamanifestowane. Ciało, Dusza i Duch mogą być również przedstawione jako kabalistyczne drzewo życia, zgodnie z hermetyczną zasadą: „Jak na górze, tak na dole”.

Siedem wymiarów

W obrębie siódmego planu kosmicznego możemy wyróżnić siedem wymiarów. Pierwsze cztery są ogólnie związane ze światem postrzeganym zmysłowo i ciałem fizycznym; z długością, szerokością, wysokością i czasem. Pozostałe trzy wymiary jednocześnie je obejmują i wznoszą się ponad nie; są to dusza osobowości, Nowa Dusza i Dusza Duchowa.

Przyjrzyjmy się na przykład arkanum 7 hermetycznego tarota. Widnieje na nim zwycięski rydwan, który z wielką prędkością dowozi boga Ozyrysa do celu. Pojazd ten przypomina tron lub merkabę z wizji żydowskiego proroka Ezechiela, opisanej w pierwszym rozdziale biblijnej księgi o tej samej nazwie. Ten podobny do tronu rydwan jest świetlistym pojazdem, za pomocą którego można odbyć w niebiosach podróż do tronu Boga.

Tradycja kabalistyczna wywodzi się z tzw. mistycyzmu merkaby, który praktykowano w judaizmie w okresie od 538 roku p .n .e. do 70 roku n. e. Tradycja merkaby opierała się na ezoterycznej doktrynie, która ponownie bazowała głównie na pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju i Ezechiela, gdzie mistyk musiał przejść przez siedem niebios, by ujrzeć, podobny do tronu, pojazd Boga.

W 1 rozdziale Księgi Ezechiela, a także w Objawieniu Jana wspomniane są cztery uskrzydlone, tajemnicze zwierzęta o twarzy kolejno: byka, lwa, człowieka i orła. Możemy je uznać za symbole odpowiednio: ciała fizycznego, duszy osobowości, Nowej Duszy i Duszy Duchowej. Wszystkie te wymiary jawią się nam jako siedmiokrotne, lecz zgodnie z drzewem życia, są dziesięciokrotne. W tarocie hermetycznym, możemy odnaleźć te zwierzęta w arkanum 21.

Struktura złożona z czterech drzew życia nazywana jest również Drabiną Jakubową, lub Drabiną do Nieba. Człowiek został powołany do tego, aby stać się taką drabiną. Patriarcha Jakub doświadczył tego połączenia pomiędzy ziemią a niebem we śnie, gdy przebywał w domu Bethel, co oznacza „dom Boga”. W 28 rozdziale Księgi Rodzaju możemy o tym przeczytać:

„I śniło mu się, że była ustawiona na ziemi drabina, której szczyt sięgał nieba, po niej zaś wstępowali i zstępowali aniołowie Boży.”

Głębokie zrozumienie Drabiny Jakubowej wymaga kontemplacji i medytacji. Byli i są kabaliści, którzy codziennie medytują nad czterema drzewami życia i łączącymi je powiązaniami. W swej napisanej w języku niderlandzkim książce „Kabała i jej wkład w nową psychologię”, Andre Peters pisze, że w dawnych czasach kabaliści, którzy udawali się w podróż, lubili zabierać ze sobą rysunek przedstawiający drzewo życia, aby nad nim medytować.

W okresie, gdy wszystkie rysunki sporządzane były odręcznie na zwojach pergaminu, nie było łatwo podróżować z takim bagażem. Dlatego, żeby uprościć sprawę, przeniesiono te cztery drzewa życia na mały format i utworzono specjalną talię kart, które można było sobie potem ułożyć na stole lub podłodze. W ten sposób, zdaniem Petersa, powstały małe arkana tarota i karty do gry. Składają się one z:

• 10 kart z wizerunkiem monet lub diamentów (karo), oznaczających drzewo życia świata Asija, świata działania i doświadczania, odpowiadającego ciału fizycznemu.
• 10 kart przedstawiających miecze lub piki, oznaczające drzewo życia świata Jecira – astralnego świata archetypów konkretnych, który odpowiada duszy osobowości.
• 10 kart z wizerunkiem kielichów lub serc (kier) oznaczających drzewo życia świata Brija – mentalnego świata archetypów abstrakcyjnych, który odpowiada Nowej Duszy.
• 10 kart oznaczonych symbolem buław lub trójlistnej koniczyny (trefl) odnoszących się do Acilut – świata doświadczeń duchowych, który odpowiada Duszy Duchowej.

Tych czterdzieści kart tworzy razem drogę, którą człowiek może przejść, by móc się przekształcić w człowieka o Duszy Duchowej, w świątynię Ducha. Możemy je powiązać z czterdziestoma latami, jakie Izraelici potrzebowali na przejście przez pustynię i dotarcie z egipskiej niewoli do Ziemi Obiecanej.

Ukryta sefira Daat, która – gwoli ścisłości – nie jest sefirą, uaktywnia się na Drzewie Życia wtedy, gdy zostanie ożywione drzewo życia wyższego wymiaru. Oznacza to między innymi, że Nowa Dusza może stać się aktywna w Duszy Osobowości, gdy otworzy się na archetypy czystego astralnego świata Duszy. Daat jest również związana z planetą Saturn, z bramą Saturna i przebudzoną iskrą ducha, która może się objawiać w czterech różnych wymiarach: jako biała róża duszy osobowości, czerwona róża Nowej Duszy i cudowny złoty kwiat Duszy Duchowej.

Zakończmy ten esej fragmentem książki Catharose de Petri „Siedem Głosów Mówi”:

„W świętym języku, dziesięciokrotne przygotowanie, któremu poddany zostaje każdy uczeń współczesnej szkoły duchowej w procesie rozwoju żywego ciała i rozwoju grupy, można porównać do dziesięciostrunowego instrumentu, na którym sprawiedliwi przygrywają sobie podczas śpiewania hymnów. Siódemka i trójka, będące jednością, nazywane są dziesięcioma sefirotami, dziesięcioma emanacjami niebiańskiego światła w człowieku. Od początku istnienia dialektycznej ludzkości mówi się i pisze o tych siedmiu, trzech i dziesięciu aspektach boskiego, magicznego życia. Z pewnością, nie mówimy tu więc o niczym nowym. Pragniemy jedynie, abyście pochylili się nad tymi starożytnymi sprawami i wartościami boskiego życia, żebyście mogli lepiej niż kiedykolwiek dotąd, poznać swoje powołanie i własne wartości. I jak wiecie, trzeba posiadać wiedzę o tych sprawach, zanim zacznie się je wdrażać w życie”.