Ewangelia Świętych Dwunastu, rozdział 95
Potem, gdy Chrystus ukazał się Swym uczniom żywy i spędził z nimi dziewięćdziesiąt dni, nauczając ich i rozmawiając z nimi o Królestwie Bożym, poprowadził Dwunastu oraz Marię Magdalenę, swoich rodziców i święte niewiasty do Betanii na górę, która nazywa się Oliwną.
I gdy patrzyli na Niego, jak stał pośród nich, czcili Go; jednak niektórzy wątpili. I rzekł Jezus do nich: „Oto wybrałem was spośród ludzi i dałem wam Prawo i Słowo Prawdy. Ustanowiłem was Światłem świata i miiastem, które nie może być ukryte. Jednakże przyjdzie czas, gdy mrok spowije ziemię i wielka ciemność opanuje naród. Wrogowie prawdy i prawości będą panować w Moim imieniu i urządzą królestwo tego świata i ujarzmią narody i skuszą wroga do bluźnierstwa, stawiając w miejsce Moich nauk poglądy ludzi, i w Moim imieniu będą uczyć, czego nie uczyłem i przez swe tradycje zaciemnią to, czego nauczałem.
Jednakże bądźcie dobrej myśli; przyjdzie bowiem czas, gdy prawda, którą oni ukryli, objawi się i zaświeci Światło. I zniknie ciemność. Prawdziwe Królestwo zostanie ustanowione; będzie ono w tym świecie, ale nie z tego świata. Z centrum świetego miasta na gorze Syjon objawi się Słowo prawości i miłości, a góra która znajduje się w Egipcie, będzie uznana za ołtarz na świadectwo Pana.
A teraz idę do Mojego i waszego Ojca-Matki, do Mojego i waszego Boga. Jednakże wy pozostańcie w Jerozolimie i trwajcie w modlitwie, a po siedmiu dniach otrzymacie moc z wysokości i spełni się obietnica Ducha Świętego, a wy wyjdziecie z Jerozolimy do wszystkich plemion Izraela i do najdalszych części Ziemi”.
I gdy to powiedział, podniósł swe czyste i święte ręce i błogosławił ich. I gdy ich błogosławił, został od nich oddzielony i obłok, który jaśniał jak słońce, zabrał Go sprzed ich oczu. I podczas gdy wznosił się, niektórzy trzymali Go za nogi, inni zaś modlili się do Niego i padli twarzą do ziemi.
I gdy patrzyli za Nim w niebo, zjawiło się przed nimi dwóch mężów ubranych w białe szaty, którzy rzekli: „Mężowie izraelscy, dlaczego stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który przed wami wstąpił do nieba, powróci na Ziemię z obłoku, tak jak widzieliście Go wstępującego do nieba.”
Potem wrócili do Jerozolimy ze znajdującej się w pobliżu góry Oliwnej, która jest w pobliżu. I gdy wrócili, stwierdzili nieobecność Marii Magdaleny. I niektórzy uczniowie mówili: „Mistrz zabrał ją ze Sobą”. I byli wszyscy z tego powodu zdziwieni i zamyśleni.
Był środek lata, gdy Jezus odszedł do nieba, mając niespełna pięćdziesiąt lat; konieczne bowiem było, aby nie odszedł wcześniej niż po upływie „siedem razy siedmiu lat”.
Miał stać się doskonały przez wycierpienie wszelkich doświadczeń, by być przykładem dla wszystkich, dla dzieci i rodziców, dla żonatych i wolnych, dla młodych i starych, we wszystkich czasach i we wszystkich sytuacjach ziemskiego życia.