„Jaki pożytek ma człowiek z całego swego trudu, który znosi pod słońcem?”

„Widziałem wszystkie sprawy które się dzieją pod słońcem, wszystko to jest marnością I gonitwą za wiatrem.”

Po długim okresie rozwoju, być może obejmującym wiele inkarnacji danego rnikrokosmosu, przychodzi taka chwila, kiedy każdy człowiek, jak i Salomon, pyta o cel życia. Jeśli spojrzy on; wstecz na ścieżkę życia, jaką przebył; do tej pory, to zauważy, że z wszystkich jego ideałów takich jak miłość, pokój, wolność i harmonia pozostały jedynie strzępy.

Majątek, zaszczyty, sława i władza straciły swoje znaczenie. Zbliża się starość i niedługo będzie: on musiał pozostawić za sobą wszystko, nawet to niewiele, co udało mu się osiągnąć. Urodził się on. w świecie, którego nie zna i który nie ukazuje celu jego istnienia. Wszystko wydaje mu :się : bez znaczenia. Codzienne życie stało się puste. Przestał już brać udział w ogólnym pędzie ziemskiego życia. Będąc samotnym, staje się Świadomy swej niedoskonałości i zagubienia właściwej. drogi życia. Z powodu tęgo stanu wewnętrznej rozpaczy, zaczyna poszukiwać prawdziwego znaczenia życia.

Gdzie powiniem rozpocząć?

Czy w przeszłości ludzie nie twierdzili że posiadają znajomość Prawdy? Jezus powiedział o swym objawieniu: Urodziłem się i przyszedłem na świat, aby świadczyć o prawdzie.

Także Gautama, który stał się Buddą, powiedział o sobie: ,Jestem świętym na świecie;jestem mistrzem, niezrównanym. Jestem całkiem obudzony, spokojny, nieporuszony.”

Co jest prawdą w tych stwierdzeniach? Czy prawda istnieje,: czy można się obudzić do prawdy? Poszukujący czyta tęskniącym sercem w pismach świętych. I dokonuje w ten sposób fundamentalnego odkrycia. Stwierdza, że istnieją dwa łady natury, całkowicie, oddzielone i posiadające zupełnie inne cechy; Z jednej strony jest jego naturalne pole życia z takimi cechami jak przemijalność, śmierć; cierpienie, względność wszystkich rzeczy. Jest to system życiowy, który ze swoim stale powracającym cyklem kołowym jest, uwięziony w ładzie czasoprzestrzennym. I człowiek, zgodnie z nauką o reinkarnacji, przywiązany jest do koła narodzin i śmierci, które ciągnie go za sobą w ładzie tego świata i sprawia, że raz: znajduje się on po tej, a raz po tamtej stronie zasłony oddzielającej życie od śmierci, wydany pozornie samowolnym i okrutnym mocom;

Nieustanne wzrastanie i rozwój

Lecz z drugiej strony jest mowa o innym królestwie, które można osiągnąć idąc jedynie wąską drogą i przechodząc przez wąską bramę. Królestwo to posiada takie niewyobrażalne właściwości jak nieśmiertelność, miłość, harmonia, brak czasu i przestrzeni, stałe wzrastanie i rozwój, beż śmierci. . To odkrycie istnienia dwóch ładów natury wywołuje u poszukującego nie tylko radość, lecz jednocześnie głębokie poruszenie umysłu. Otrzymał on pierwszą odpowiedź na swoje poszukiwanie.

I budzi się, w nim. tęsknota za tym nowo odkrytym królestwem, o którym Jezus powiedział: Moje królestwo nie jest z tego świata. I: Mój Ojciec nie jest Bogiem umarłych. Teraz poszukujący zaczyna badać, czy istnieje taką wspólnota, która: dąży do uwolnienia z naszego zwykłego ładu świata i zmierza do tego innego królestwa.; Kto szuka z uczciwego serca, ten wcześniej czy później zostanie przyciągnięty przez siłę promieniowania grupy ludzi, szkoły duchowej takiej jak Szkoła Różokrzyża, która charakteryzuje się takim dążeniem. Ta wspólnota informuje poszukującego o Nauce Powszechnej Wiedzy, która jest tak stara jak sam rodzaj ludzki. I dalej doświadcza on, że te dwa światy znajdują się nie tylko, na zewnątrz jego osoby, ale także są w nim. Jeszcze więcej: że on sam jest mieszkańcem tych dwóch światów. Zjednej strony jego ciało i świadomość są z tej natury, a więc przemijające, z drugiej strony jest w nim obecna zasada wieczności, która pochodzi z tego innego królestwa, a więc jest nieśmiertelna. Teraz rozumie on słowa Jezusa: Królestwo Boga jest w was.

Źródło wewnętrznego konfliktu

Zatem spotykają się w człowieku dwa światy: jego egocentryczna osobowość, która dąży do urzeczywistnienia w tej naturze i zasada wieczności, przykuta do jego osobowości, która tęskni za swoją pierwotną ojczyzną. W ten sposób pojmuje on swój wewnętrzny konflikt, swoje rozdwojone uczucia i poznaje swoje prawdziwe przeznaczenie, którego od tak dawna poszukiwał. Polega ono na postawie życiowej, w której jego osobowość oddaje się całkowicie w służbę tej zasadzie wieczności, aby uwolnić ją z uwięzienia.

Stopniowo świadomość osobowości poddaje się coraz bardziej zasadzie wieczności i jest przez nią prowadzona, przy czym osobowość coraz bardziej maleje

Pod koniec tej fundamentalnej zmiany dochodzi do całkowitej przemiany osobowości. Jest to urzeczywistnienie słów Chrystusa: Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla mnie, znajdzie je. Poprzez wgląd i pragnienie zbawienia poszukujący staje się gotowy do całkowitego samooddania. W urzeczywistnieniu tej wewnętrznej gotowości w codziennym życiu pomaga mu Szkoła Duchowa ze wszystkimi swoimi siłami i możliwościami. Z wielką radością dąży on do wspaniałego celu: drogi powrotnej do Królestwa Boga. Zachętą na jego drodze są ostatnie słowa Buddy, jakie skierował on do swoich uczniów: Wszelkie formy podlegają przemijaniu. Nie ustawajcie w waszym dążeniu.

Pentagram nr 25