W 1999 roku w Stanach Zjednoczonych ukazała się książka pt. ‘Dzieci indygo’. Słowo ‘indygo’ wskazuje na niebiesko-fioletowy kolor, który począwszy od lat siedemdziesiątych coraz częściej pojawia się w aurze dzieci. Jasnowidze nigdy wcześniej nie wspominali o podobnym zjawisku. Pewien słynny psycholog, który stał się jasnowidzem, nazwał te dzieci ‘dziećmi indygo’ i określenie to szybko się rozpowszechniło. W międzyczasie w Holandii założona została szkoła dla ‘dzieci nowej ery’. Rodzice współpracują nad stworzeniem nowego typu edukacji, która oferuje ich dzieciom inne i nowe możliwości rozwoju. Te tak zwane ‘dzieci nowej ery’ są jasnowidzące, zdolne do ponadzmysłowego odbierania dźwięków, a także do intuicyjnego wyczuwania wyższych wymiarów. Zachowują się inaczej niż ich rówieśnicy i z tego powodu doznają od nich wielu przykrości. Obecnie takie dzieci wciąż stanowią mniejszość. Pomimo, że zjawisko to jest obserwowane już od dziesiątek lat, a może nawet dłużej, dopiero w ostatnich latach postanowiono dokładnie mu się przyjrzeć. Badania te mogą służyć jako nowy impuls, by spojrzeć na niektórych ‘trudnych uczniów’ w inny sposób.
Kilka lat temu jasnowidzący chłopiec powiedział, że w jego szkole zginął uniwersalny klucz, którym można było otworzyć szafki wszystkich uczniów. Po jego zaginięciu wiele rzeczy z szafek zostało skradzionych. Zginęły pieniądze i inne cenne przedmioty. Policja zebrała więc wszystkich uczniów, by przeprowadzić śledztwo. Jasnowidzący chłopiec powiedział później, że wyraźnie widział zaginiony klucz w aurze złodzieja, ale nie chciał zdradzić jego imienia. Brakowało mu wystarczająco namacalnych dowodów. Nie chciał także, by jego rówieśnicy dowiedzieli się, że ma zdolności jasnowidzenia.
TRZEBA SKOŃCZYĆ Z TYM FANTAZJOWANIEM!
Dzieci indygo wolą raczej ugryźć się w język niż pozwolić na to, by inni dowiedzieli się o ich szczególnych zdolnościach. Wiedzą, jak się w tej sprawie zachować. Nauczyły ich tego doświadczenia z dzieciństwa. Od najmłodszych lat spotykały się z brakiem zrozumienia i były nawet cieleśnie karane z powodu swego ‘fantazjowania’. Istnieją oczywiście pewne wyjątki, lecz nawet rodzice nie potrafią rozpoznać, że paranormalny świat jest dla ich dzieci rzeczywistością. Czasami ta inna rzeczywistość staje się jedynym miejscem, gdzie dzieci te mogą schronić się przed brakiem zrozumienia otaczającego środowiska. Niektóre z nich znajdują się pod tak wielką presją, że życie wydaje się im być pozbawione perspektyw.
Niektórych rodziców zaczyna ogarniać strach, gdy ich dziecko, na przykład, mówi im podczas posiłku, że: „Ciocia Agata nie żyje”, co następnie okazuje się być prawdą. Lub też, gdy córeczka mówi do gościa: „Nie może pan tutaj usiąść, tam już siedzi nasz dziadek”, podczas gdy dziadek nie żyje już do dawna, a krzesło jest puste. W takich chwilach rodzice wstydzą się nienormalnego zachowania ich dzieci. Przepraszają i wyprowadzają dziecko z pokoju, by nie mówiło już więcej ‘bzdur’. W ten sposób zabija się w tych dzieciach pewność siebie i nic dziwnego, że całkowicie wycofują się, by nikt ich ponownie nie zranił.
Jednakże zdolności ponadzmysłowego postrzegania będą pojawiać się u coraz większej liczby osób, gdyż nasze pole życia stanie się bardziej eteryczne. Pewnego dnia sytuacja odwróci się i, być może, dzieci będą śmiały się z tych, którzy jeszcze nie wykształcili zdolności jasnowidzenia i są w ten sposób ‘opóźnieni w rozwoju’. Dokuczanie innym ma na celu wyniesienie własnej osoby poprzez poniżanie innych. Często jest wynikiem kompleksu niższości, głośnym krzykiem wydawanym, by ukryć swój strach. Od zarania dziejów ludzie dystansują się od innych. Dzisiejsze wyśmiewanie się z innych nie jest niczym nowym, zmieniają się jedynie formy i sposoby wyrazu.
KAŻDĄ MYŚL MOŻNA ZOBACZYĆ
Wraz z nastaniem ery Wodnika we wszystkich dziedzinach życia pojawiły się wielkie zmiany. Także nasze dzieci będą teraz inne. To one tworzą przyszłość i swym ‘byciem innym’ zbudować mogą inne społeczeństwo. Wyobraźcie sobie tylko dzień, kiedy wszyscy będziemy jasnowidzami. Wtedy nie moglibyśmy już dłużej oszukiwać innych, gdyż to, co dziś pozostaje niedostrzegalne, dla każdego byłoby widoczne jak na dłoni. Każda myśl, każda emocja byłaby widzialna. Jasnowidzenie, jasnosłyszenie i inne formy pozazmysłowej percepcji obalają granice pomiędzy ukrytym a postrzegalnym. Kłamstwo natychmiast staje się widoczne. Wtedy człowiek nie może już udawać kogoś innego. Jest jak otwarta księga, czytelna i dostępna dla każdego. Uczciwość staje się nieodzowna.
Dzieci muszą nauczyć się szanować siebie nawzajem. Szanować drugiego w jego inności. Tego szacunku nauczyć się muszą od swoich rodziców i nauczycieli. Jeśli dorosłym się to nie udaje, dzieci chętnie pójdą w ich ślady. Czy jednak powszechnym problemem nie jest to, że każdy zajęty jest właściwie wyłącznie sobą? Wymagający i twardy w stosunku do siebie i innych, każdy chce chodzić własnymi ścieżkami i nie pozwala sobie przeszkadzać. Ileż dzieci sadzanych jest przed telewizorami, by rodzice mieli trochę czasu dla siebie? Pomimo że te pierwsze lata życia są tak ważne dla procesu poznawania się i uczenia się od siebie nawzajem. Kilka lat później przychodzi czas na gry komputerowe. W ‘zabawowy’ sposób dzieci uczą się likwidować, sprzątać wszystko ze swojej drogi, by samemu ‘przejść’ na coraz wyższy poziom. W sposób nieświadomy dziecięca dusza zatruwana jest myślą, że tylko on lub ona stanowi jakąś wartość, a wszystko inne może zostać wyeliminowane.
TĘSKNOTA ZA ZROZUMIENIEM I POSZANOWANIEM
Jakie specyficzne cechy charakteryzują dzieci indygo? Lee Carrol i Jan Tober, obok paranormalnych zdolności, wymieniają w swej książce jeszcze jedenaście cech:
1 Dzieci te przychodzą na świat z poczuciem królewskości i tak też się zachowują.
2 Mają poczucie, że ‘zasługują, by tu być’ i są zdziwione, gdy innym uczucie to nie jest znane.
3 Mają wysokie poczucie własnej wartości. Często opowiadają swoim rodzicom, kim były w swoich poprzednich życiach.
4 Nie podporządkowują się łatwo autorytetom, gdy braknie objaśnień i możliwości wyboru.
5 Odmawiają wykonania rzeczy, których nie rozumieją.
6 Odmawiają powtarzania czynności opartych na systemach. Typowa nauka może być dla nich niezmiernie frustrująca, jako że nie daje miejsca dla kreatywności w myśleniu i działaniu.
7 Szybko widzą własne rozwiązania, przez co wydają się być ‘wrogami systemu’.
8 Pozornie wydają się być aspołeczne, przy braku zrozumienia zamykają się. Szkoła jest dla nich często niezmiernie trudnym do zniesienia miejscem. Wśród podobnych sobie są swobodne i otwarte.
9 Dyscyplina oparta o poczucie winy nie wywiera na nich żadnego wrażenia. Nie reagują na: „Poczekaj aż twój ojciec wróci do domu i zobaczy co nabroiłeś”.
10 Nie są nieśmiałe w wyrażaniu swoich potrzeb.
11 Często są nadpobudliwe i, gdy traktuje się je nieodpowiednio, stają się niezwykle ‘trudne’.
Wszystkie te punkty wyraźnie pokazują jedno: dzieci te tęsknią za zrozumieniem i poszanowaniem. Ze strony rodziców, nauczycieli i swoich rówieśników. Otrzymując zrozumienie i poszanowanie, odpowiadają tym samym. W książce 'Szata świetlna Nowego Człowieka’ Jan van Rijckenborgh pisze, że w bliskiej przyszłości kształcenie będzie możliwe jedynie wtedy, gdy rodzice będą potrafili dawać właściwy przykład i stworzyć w domu harmonijne środowisko. Autorytetów nikt już nie będzie słuchał. Na to dzieci ‘nowej ery’ mają zbyt duże poczucie wolności.
W nowym podejściu do wychowania nie będzie już trzeba kłaść nacisku na dalsze kultywowanie i ulepszanie osobowości, lecz na wyzwolenie w dziecku żywej Duszy. Będzie ono potrzebowało tej nowej, nie zepsutej przez ‘ja’ Duszy, by pozytywnie odpowiedzieć na zmiany, jakie niesie z sobą era Wodnika.
‘Dzieci indygo’ są czasami mądrzejsze od swoich rodziców. Są to dusze zasługujące na zrozumienie i szacunek. Wtedy z pewnością będą miały sposobność, by później także dla innych otworzyć drogę do wyższego życia.
Pentagram nr 51 (2/2003)
1. 'Mieli w swych rękach światło stworzenia, a ofiarowali światu światło śmierci’
2. Rytm i równowaga
3. Dzieci nowej ery
4. Wiek potrzebny, by położyć fundament
5. Czy pragnienie miłości może zostać zaspokojone?
6. 'Like a bridge over troubled water, I will lay me down’
7. Gdzie wieczność spotyka się z czasem
8. Wszelkie życie służy samemu sobie
https://rozekruispers.pl/index.php?route=product/product&path=49&product_id=143&limit=100
https://rozekruispers.pl/index.php?route=product/category&path=49&limit=100
