14.04. PORANNA REFLEKSJA 5

Skarbnica tekstów duchowych

Urzeczywistniaj ukrytą w Tobie boskość, kontemplując święte pisma różnych tradycji duchowych.

DUCHOWE PRZEŻYWANIE ŚWIĄT WIELKANOCNYCH

PORANNA REFLEKSJA 5 – PODPORZĄDKOWANIE SIĘ WEWNĘTRZNEMU MISTRZOWI

Samodzielne podążanie gnostyczną ścieżka jest praktycznie niemożliwe. Rozwój wewnętrznej istoty wymaga specjalnego „pożywienia”, którego uczeń duszy nie potrafi jej sam z siebie dostarczyć. Jego duchowy rozwój uzależniony jest od źródła znajdującego się poza nim i silniejszego od niego. Jest to naturalne prawo, obowiązujące we wszystkich dziedzinach życia i będące znakiem rozpoznawczym braterstwa; dlatego że tam, gdzie istnieje jedynie równość, tam niemożliwy staje się rozwój i postęp.

Ludzie są niezależnymi jednostkami, jednak na głębszym poziomie jesteśmy ze sobą połączeni. Ludzkość jest jednością, współdziałającą również z królestwem minerałów, roślin, zwierząt i z królestwami, które znajdują się ponad nami, a których nie jesteśmy świadomi.

Wyższe formy życia wywierają wpływ na niższe, nawet gdy kontakt ten nie odbywa się na świadomym poziomie. Siła, która jest potężniejsza i która pochodzi z zewnątrz, powoduje zawsze zmiany w tym, co nie posiada takiej mocy i co jest jej podporządkowane. Z tego powodu ludzie są odpowiedzialni za otaczające ich rośliny, zwierzęta i innych ludzi. Rodzice są odpowiedzialni za swoje dzieci. Analogicznie, istnieje królestwo żywych dusz, które troszczą się o rozwój dusz ludzi na Ziemi.

Rozwój wewnętrzny nie może i nigdy nie powinien być na nikim wymuszany. Kiedy jednak iskra duchowa w sercu człowieka budzi się i osoba ta, na podstawie głębokiej tęsknoty, postanawia pozwolić swemu wewnętrznemu człowiekowi na rozwój, wówczas z pola dusz mogą zacząć napływać transformujące i wspierające siły. Napływająca z zewnątrz siła, staje się wewnętrzną mocą.

W zamierzchłych czasach, w wielu krajach istniały szkoły misteryjne. Ich założycielami byli przywódcy duchowi, którzy sami podążali tajemną ścieżką misteriów i przyciągali do siebie uczniów, którzy na podstawie wewnętrznego naporu, osiągnęli gotowość do tej drogi. Przywódcy bezustannie rozwijali samych siebie i swoje szkoły, dzięki czemu wewnętrzna istota mogła się w ich uczniach budzić i wzrastać. Bez ciągłego rozwoju swej własnej mocy, szkoły te szybko by się skrystalizowały i upadły, zostawiając swych uczniów w stanie kompletnego rozbicia.

Siły, uwolnione w działających bona fide szkołach misteryjnych, są duchowymi energiami o naturze eterycznej i astralnej. Określa się je również mianem Chleba i Wina. Pierwsi chrześcijanie żyli i pracowali w grupach, tworząc szkoły misteryjne. Istnieją jednak zasadnicze różnice między szkołami wtajemniczeń, które powstały w czasach poprzedzających rozwój chrześcijaństwa. Były one zawsze tajne i dostępne jedynie dla tych, którzy byli wystarczająco dojrzali, gotowi i którzy odczuwali wewnętrzny niepokój.

Cechą charakterystyczną chrześcijaństwa stał się fakt upublicznienia misteriów przez Jezusa, dzięki czemu stały się one dostępne dla każdego człowieka na Ziemi, bez konieczności korzystania z pośrednictwa kapłanów, mistrzów i guru. Poprzez syntezę i odnowę wyzwalających wartości z przeszłości, historyczny Jezus, założył całkowicie nową kosmiczną szkołę wtajemniczeń.

Od Misterium Golgoty, z serca świata, z duchowego jądra Ziemi, zaczęła promieniować Energia, którą nazywamy „Chrystusem”. To Chrystusowe Pole rozprzestrzenia się na całej Ziemi jako świetlista atmosfera, w której może oddychać i żyć nasza wewnętrzna istota.

Wszystkie siły, które potrzebne są na ścieżce prowadzącej do transfiguracji i powrotu do żródła, z którego pochodzimy, z początkiem tej epoki, stały się dla nas dostępne. Każdy, kto jest na to gotowy, niezależnie od miejsca zamieszkania, zostaje z miłością przyjęty do kosmicznej szkoły misteryjnej. Dlatego właśnie Jezus, w rozdziale 75 Ewangelii Świętych Dwunastu, mówi:

„Nazywacie mnie Bożym Chrustusem, i słusznie mówicie, ponieważ Jam Jest Droga, Prawda i Życie. Kroczcie tą Drogą, a odnajdziecie Boga. Szukajcie Prawdy, a Prawda was wyzwoli. Żyjcie w Życiu, a nie ujrzycie śmierci.”
Ewangelia Świętych Dwunastu 75: 11-12

Chrystusową moc, Chrystusowe pole siły, można porównać do mostu łączącego dwa światy. Jest ono drogą, dzięki której każdy człowiek na Ziemi, może stać się żywym ogniwem, pomiędzy śmiertelnym, przemijalnym światem, w którym żyjemy a niezniszczalną, niebiańską naturą, Bogiem. Przez serce świata i iskrę duchową w ludzkim sercu, wieczność łączy się z czasem i na Ziemi zakotwiczony zostaje krzyż.

Prawda jest żywą wewnętrzną wiedzą, Gnozą, wypływającą z przebudzonej iskry ducha i kosmicznej szkoły misteryjej. Gnoza nie składa się z dogmatów ani z teorii filozoficznych; nie jest podana w postaci artykułów, książek czy szkoleń internetowych, jak na srebrnej tacy. Ta przepełniona Istotą Prawda musi zostać rozpoznana i przyswojona przez ludzki umysł na podstawie wewnętrznego pragnienia i intensywnych poszukiwań.

Esencja czystego życia znajduje się w naszym wnętrzu. Chrystusowe Misteria umożliwiają rozwój tego jądra w wewnętrzne pole wyższego życia; życia, które nieporadnie opisujemy za pomocą słów, takich jak: światło, miłość, harmonia, wolność i wieczne źródło.

Rozwój tego wewnętrznego pola życia opisany jest symbolicznie w Ewangeliach i innych pismach gnostycznych jako „życie Jezusa”. Wszystko, co się rozwija, łącznie z wewnętrzną, niezniszczalną istotą, wzrasta w oparciu o naturalne prawa. W chrześcijańskich tajemnych misteriach, wyróżniamy siedem etapów, z których żaden nie może zostać pominięty:

1) Narodziny i służba Jana Chrzciciela
2) Narodziny Chrystusa w jaskini, lub w stajence w Betlejem (nazwa ta oznacza „Dom Chleba”)
3) Pielgrzymka Jezusa po całej Ziemi
4) Powołanie dwunastu uczniów
5) Przygotowanie i celebracja Świętej Wieczerzy
6) Ukrzyżowanie na Górze Golgota (nazwa ta oznacza „Miejsce Czaszki”)
7) Zmartwychwstanie

Jan Chrzciciel symbolizuje człowieka, który zdał sobie sprawę z jałowości ziemskiej egzystencji i poświęcił się wewnętrznemu życiu. Dlatego może się narodzić i rozwinąć Jezus. Pielgrzymka Jezusa, cyrkulacja siły światła w naszym wnętrzu, stanowi intensywne przygotowanie do dzieła służby pełnionej dla świata i ludzkości. Jej ukoronowaniem jest chrzest w Jordanie i kuszenie na pustyni.

W wewnętrznym chrześcijaństwie, postaci z Ewangelii są postrzegane głównie jako aspekty nas samych. Uczniowie: Piotr, Jan i Jakub symbolizują odpowiednio: moc, odczuwanie i myślenie człowieka janowego. Judasz jest symbolem naszej naturalnej zaborczości, ambicji, żądzy władzy, której celem jest ziemskie królestwo. Jezus stale podkreśla:

„Moje królestwo nie jest z tego świata”.

Ewangelia Świętych Dwunastu 75: 17

Przeznaczone dla wewnętrznej istoty, nauki Jezusa, są „pokarmem dla duszy” i „cudowną strawą”. W Chrystusowej szkole misteriów, uczniowie zmieniają się duchowo, psychicznie i cieleśnie. Siły wewnętrznego życia działają w oczyszczający sposób, jako siła transformacji, która zmienia wszystko.

Następnie nadchodzi czas świętowania Paschy przez rytualny posiłek, będący świętem przaśnego chleba. Ostatnia Wieczerza nie jest corocznym wydarzeniem, lecz intensywnym procesem wewnętrznym, składającym się z siedmiu etapów. Piotr (wola, dynamiczna siła osobowości) i Jan (odczuwanie, miłość ukierunkowana na jeden cel) zostają wysłani, aby przygotować ten „czysty chleb”. Rozpoczęcie „Ostatniej Wieczerzy” symbolizuje moment, gdy pierwotne, złote, praniczne światło, pod postacią całkowicie czystego Chleba i Wina Życia, może po raz pierwszy zstąpić do fizycznego człowieka, aby służyć procesowi transformacji.

Jezus chce po raz ostatni, przed zakończeniem swojego ziemskiego życia, spożyć posiłek paschalny ze swoimi uczniami, aby „ustanowić święto upamiętniające jego poświęcenie w imię służby i zbawienia wszystkich”. Uczniowie są tajemnym symbolem dwunastu wiodących elementów śmiertelnej istoty ludzkiej, bez których nie byłoby możliwe ani wewnętrzne, ani zewnętrzne życie.

Chleb i Wino są wewnętrznymi siłami, które uczniowie rozprzestrzeniają wewnątrz całego systemu człowieka. Chleb jest nieziemską energią życiową, dzięki której zostanie zbudowane nowe ciało eteryczne, nowe ciało wewnętrznego Jezusa. Wino zaś, krew Jezusa, jest nową siłą astralną, która „poświęca samą siebie” w krwi ucznia duszy. Zaopatrzony w ten sposób on lub ona może następnie kroczyć swą ścieżką „w Chrystusie”, aby służyć światu i ludzkości. W takim podporządkowaniu padają słowa:

„W Mądrości, Miłości i Równości Twoje Królestwo przychodzi do wszystkich. Twoja Święta Wola będzie spełniana zawsze, tak w Niebie, jak i na Ziemi. Chleba Twojego Świętego daj nam każdego dnia i Owocu Twej Żywej Winorośli.”
Ewangelia Świętych Dwunastu 76:20

Następnie Jezus obmywa swoim uczniom stopy. Wewnętrzny Jezus oczyszcza kluczowe aspekty osobowości, symbolizowane przez uczniów, dzięki którym wyzwalająca ścieżka może wznieść się na wyższy poziom. Obmywanie stóp innym ludziom, uważane było za pracę niewolniczą i symbolizowało więź panującą pomiędzy wszystkimi członkami szkoły misteryjnej: ścieżką wewnętrzną można podążać jedynie służąc; to, co wyższe służy temu, co niższe.

Zgoda na umycie stóp jest symbolicznym ukazaniem, że dana osoba jest gotowa na „przekroczenie progu” i obchody wewnętrznego Święta Wielkiej Nocy Zmartwychwstania. Taki człowiek wie, że wewnętrzny mistrz jest silniejszy niż on, więc z własnej woli i z pełnym zaufaniem oddaje się jego przewodnictwu.

Prędzej, czy później każdy uczeń duszy zostaje poddany próbie woli. Ci, którzy są w stanie oddać swoją własną wolę i podążać za wewnętrznym mistrzem, przekroczą próg „czystą stopą”. Rozpoznają całą głębią swego serca i wewnętrznym wglądem:

„Jak w naturze, tak i w duchu. Moja nauka i Moje życie będzie dla Was pokarmem i napojem, Chlebem Życia i Winem Zbawienia.
Tak, jak ziarno i winogrona zostają przemienione w ciało i krew, tak twój naturalny umysł, musi przemienić się w umysł duchowy. Szukaj transmutacji tego, co naturalne w to, co duchowe.”

Ewangelia Świętych Dwunastu 32: 7-8

https://spiritualtexts.academy/spiritual-easter/thursday-reflection-5/